Τον έγραψε κανονικά

Ο Αντώνης Σαμαράς δεν είχε προλάβει να ολοκληρώσει την ομιλία του. Είχε δώσει εντολές στα στελέχη του να ξεχάσουν τα περί διακοπών και ξεκούρασης. Την είδε πρωθυπουργός βλέπετε και επιστρατεύει τους πάντες. Θέλει το κόμμα εδώ (εδώ και έναν χρόνο τώρα) σε εκλογική ετοιμότητα.

Τετάρτη μεσημέρι λοιπόν στα Σπάτα, και το στέλεχος αναμένει να επιβιβαστεί στη μεσημεριανή πτήση προς Καλαμάτα. Χαμογελαστός και χαλαρός. Ήταν αυτός όστις προ ετών κάπου στη Σαουδική Αραβία, προφανώς τελών εν ευθυμία, είπε το αμίμητο για την κυβέρνηση Κώστα Καραμανλή. Θα το θυμάστε. Τα περί Καραγκιόζηδων και άλλων συναφών ζητημάτων.

Ο Μανώλης Κεφαλογιάννης, λοιπόν, εξήλθε του αεροδρομίου της Καλαμάτας. Τον ανέμενε μία BMW, σειρά 7, η οποία και τον μετέφερε στο φημισμένο τουριστικό θέρετρο, Costa Navarino. Εκεί «ξεπέζεψε» και οδηγήθηκε στα καταλύματά του.

Ο κ. Κεφαλογιάννης ερμήνευσε κατά τη δική του υποκειμενική άποψη τις εντολές του κυρ Αντώνη. Άλλωστε, έχει κάνει τους λογαριασμούς του. Αναμένει πως θα επανεκλεγεί, ελέω πολιτικής χωροταξίας και παραδόσεων στο Ηράκλειο Κρήτης. Ας ξεκουραστεί λοιπόν για λίγο, εγκαταλείποντας προσωρινά τα καθήκοντα κοινοβουλευτικού εκπροσώπου. Οι πάντες ξέρουν πως η εργασία αυτή είναι επίπονη, επίμονη, σκληρή και κυρίως απαιτητική. Έτσι νομίζει.

«Σύγνεφο οι ακρίδες στα σπαρτά και ροκανάν τον κάμπο»

«Σύγνεφο οι ακρίδες στα σπαρτά και ροκανάν τον κάμπο» (Γ. Ρίτσος)

«Τι καρτερείς ακόμα
τάχα δικαιοκρίτη;»
(Α. Σικελιανός)

Στ’ ανοιχτά της απελπισίας, φυσάνε οι άνεμοι του τυφώνα της παγκοσμιοποίησης του χρήματος και της πολτοποίησης του ανθρώπου.

Με κλειδαμπαρωμένα μάτια, οι βουλιμικοί του κέρδους, με κατακρεουργημένο από την απληστία χαμόγελο αδιαντροπιάς, πλήθος καθάρματα, θέλουν να ιδιωτικοποιήσουν ακόμη και τον ορίζοντα.

Ο Δήμος, νεοφιλελεύθερη μάζα, από μαζάτομα, αγωνίζεται, σθεναρώς, και με ανείπωτη ξετσιπωσιά, μόνο «περί πάρτης». Άγνωστο στους κοιλιόδουλους το «αμύνεσθαι περί Πάτρης». Έτσι κατήντησαν, το υπερήφανο λαό, «στάχτη…που κάποτε ήταν φλόγα» (Κ. Βάρναλης), οι άξεστοι, δόλιοι, συμφεροντολόγοι άρχοντές του.

Και οι μαυραγορίτες να βαφτίζουν νόμιμη την κλεψιά, μη ξεχωρίζοντας, οι κουτοπόνηροι, το νόμιμο από το ηθικό. Και να σκεπάζουν τις βρωμιές τους, σαν τη γάτα, με νόμους περί (αν)ευθύνης υπουργών και άλλα βρωμερά και τρισάθλια, καλά και συμφέροντα «ταις (σκατό)ψυχαίς αυτών», των πονηρών πολιτικατζήδων, που θα πρέπει να «πάνε μέσα», για αντιποίηση αρχής (των Πολιτικών).

Οι απάνθρωποι λαομπαίχτες (θεομπαίχτες), εμπαίζουν το καθαρό πρόσωπο, που αυτοί δεν έχουν γιατί το βρώμισαν ρουθουνίζοντας, σαν τα γουρούνια, στο γουρουνοστάσι της σύγχρονης νεοφιλελεύθερης Κίρκης, που προστάζει: άρπαξε, κλέψε, εξαπάτα.

Οι σταυρωτήδες των ονείρων των ανθρώπων, ξένοι στην πόλη, που ποτέ δεν αγάπησαν, τη βρωμίζουν με το σαπισμένο χνώτο της διεφθαρμένης ανάσας τους, κάνοντας και τους πολίτες της, που τους στέρησαν ακόμη και τη γνώμη, μέσα στην επίφαση της αντιπροσωπευτικής τους δημοκρατίας, κάνοντάς τους να τη μισήσουν και αυτοί.

Ο Κινησίας (ο κουνιστός του Αριστοφάνη), που καυχιέται πως είναι εραστής της πόλης, έβγαλε απόφαση:

«Μέλητος Μελήτου Πιτθιεύς Σωκράτει Σωφρονίσκου Αλωπεκήθεν… Τίμημα Θάνατος.» (Πλάτωνος, Απολογία Σωκράτους)

Ο πολέμαρχος της αρετής των καταγωγίων της βρωμερής ψυχής του και της άδειας σκέψης του. Η Αγία Τριάδα του: Βλακεία, Ανικανότητα, Χρήμα. Ελληνάρας με πατέντα!

Ο Κοτζαμπάσης και ο Νταβατζής της Δημοκρατίας. Ο γνήσιος κοπρίτης της ακατοίκητης σκέψης, που λιμνάζει μέσα στα κομματικά λασπόνερα. Ο «μπροστάρης» του λαού, που αν υπήρχε δικαιοσύνη, θα έπρεπε να δουλεύει στο κάτεργο, στο οποίο είναι ριγμένος ο κοσμάκης.

Ο Πολυδάκτυλος Σαρανταχέρης, ο «τίμιος» φύλακας της δημόσιας περιουσίας, που, μαγικά, την εξαφανίζει off shore (έξω από τη Χώρα), σε μυστικούς αόρατους λογαριασμούς, στους παραδείσους των φοροφυγάδων, εις δόξαν ημών των μελωδούντων: Λυτρωτά, των μόχθων μας. Ο Θεός να σ’ ευλογεί. Λυτρωτά μας.

Ο Αληθίων των οκτώ, με την αλήθεια να τρέχει από το χαλασμένο καζανάκι της τρύπιας σκέψης του. Ο Κωλορεβερέντζης (ο βαθέως και δουλικά υποκλινόμενος), των αφεντικών του: εργολάβων δημοσίων έργων, συνάμα δε, καναλαρχών, εκδοτών, άμα τε και τζογαδόρων. Οσονούπω και με τον νόμο.

Ο Κλινήρης του πνεύματος, με την σπουδαιογελοία επισημότητα του λείψανου, που ακαδειμίζεται (παριστάνει τον ακαδημαϊκό-ακαδειμικό), κάτω από τον θόλο, απλώς γιατί έχει Κώλο και Προστάτη. Μυγιάγγιχτος. Βουλιαγμένος μέσα στην ανάπηρη σιωπή της κενής σκέψης του.

Ο Θρασύδειλος, που μιλάει για τον πόλεμο, σα να μιλάει για τον καιρό. Σημαία του ο αριθμός της μυστικής του θυρίδας, στη μυστική τράπεζα, της μυστικής εξωχώριας. Ο εντολοδότης του πολέμου. «Μα έχει στο θεό σας εντολοδόχους ο θάνατος;» (Ν. Καρούζος).

Ο Κολλυβιστής Σαράφης, ντόπιος και ξένος με τα σφουγγοκώλια του, που ρημάζει τη χώρα, χρεώνοντας τις κλεψιές του στους αδύναμους. Νάτος τώρα, καλεί, για τη σωτηρία, λέει, της Πατρίδας, δηλαδή, το αυγάτισμα, ξανά, των άνομων κερδών του. Καλεί, να πληρώσει ο λαός, τα σπασμένα, γιατί, λέει, «μαζί τα φάγαμε». Ουστ, αρχικοπρίτη.

Ο Τυχάλωτος του τζόγου, έτοιμος να κατασπαράξει αυτόν που αποθέτει την πάσαν ελπίδα, της απελπισίας του, στο γύρισμα της τύχης, που θα φέρει ο κουλοχέρης, με τα φρουτάκια, στις γειτονιές, γιατί, λέει, κινδυνεύει η Πατρίδα από το υπέρογκο χρέος μας. Μαζί, λέει κι αυτός, τη χρεώσαμε την Πατρίδα.

Όλοι αυτοί, ένοικοι της ταριχευμένης τους ζωής, κραυγάζουν:

«Σωκράτει Σωφρονίσκου Αλωπεκήθεν… Τίμημα Θάνατος.»

ΤΗ ΧΩΡΑ ΔΕΝ ΤΗΝ ΠΗΡΑΝΕ ΔΕΝ ΤΗΝ ΑΠΟΤΕΛΕΙΩΣΑΝ
ΟΙ ΧΩΡΕΣ ΠΑΙΡΝΟΥΝΤΑΙ ΑΠΟ ΜΑΣ ΚΙ ΑΠ ΤΗΝ ΚΑΚΗ ΜΑΣ ΓΝΩΜΗ (Ζήσιμος Λορεντζάτος)

Δε μιλώ, μόνο, για τις θυσίες του λαού, που αυτοί, οι οποίοι τον ανάγκασαν να τις υποστεί και τις επέβαλαν, ολοφύρονται πως συμπάσχουν μαζί του. Σαν τον ιεροεξεταστή που λέει: αυτό σου το βασανιστήριό, τον ίδιο πόνο προκαλεί και σε μένα.

ΧΑΘΗΚΕ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΣΑΣ ΛΕΩ! ΧΑΘΗΚΕ Ο ΕΛΛΗΝΑΣ!

ΜΑ ΘΑ ΤΟΝ ΞΑΝΑΒΡΟΥΜΕ. Άλλον δρόμο παίρνοντας. Άλλον σκοπό βαρώντας
Και τότε:

«Χορό τριγύρω σου θα στήσουν
Με βιολιά και με ζουρνάδες
Γύφτοι, Εβραίοι, αράπηδες, πασάδες
Και τα γόνατά τους θα λυγίσουν
Οι τρανοί σου
Και θα γίνουν των ραγιάδων
Οι ραγιάδες...»

(Κωστής Παλαμάς «Ο Δωδεκάλογος του Γύφτου»)

Αφήστε μας να ονειρευτούμε για να σας αφήσουμε να κοιμηθείτε...

Από τον Χρίστο Λογαρίδη

Όποιος πιστεύει ότι θα φύγει ο Τζέφρυ, θα έρθει ο Αντώνης και θα σωθούμε ξεχνάει την πρόσφατη ιστορία μας που μας οδήγησε εδώ. Κανένας από αυτούς δεν μπορεί να κάνει τίποτα, ακόμα και αν το ήθελε. Είναι παιδιά που μεγάλωσαν υπηρετώντας τους εγχώριους και διεθνείς τοκογλύφους και νταβατζήδες.

Αυτό έμαθαν και αυτό θα κάνουν. Το ξύπνημα του κόσμου που επιτέλους είδαμε χθές, σίγουρα τους τρόμαξε. Αν δεν τρόμαζαν, δεν θα έκοβαν τα κινητά δείχνοντας μας ακόμη μια φορά το αληθινό τους πρόσωπο. Αυτό που βλέπουμε από τις δημοκρατικές δυνάμεις καταστολής, που ενώ πληρώνονται από εμάς, έχουν εκπαιδευθεί να ...
γεμίζουν με βία κάθε κραυγή για ζωή και δημοκρατία, που φυλάνε στις βίλες τους κλέφτες και γενικά περιφρουρούν την δημοκρατική διαφθορά και διαπλοκή. Όσο όμως και να φοβούνται τον κόσμο, τίποτα δεν θα τους σταματήσει.

Είναι δεδομένο πως περισσότερο από κάθε άλλη φορά, δεν υπηρετούν τον λαό, αλλά τους τοκογλύφους. Αν πραγματικά ήθελαν να κάνουν κάτι για την χώρα, θα δίκαζαν όσους έκλεψαν, θα είχαν κατασχέσει περιουσίες, θα είχαν αλλάξει το κράτος διαπλοκο-τέρας που έφτιαξαν. Πώς να δικάσεις όμως τον εαυτό σου? Πώς να σκοτώσεις το παιδί σου? Γιατί παιδί τους είναι αυτό το κράτος που τρώει σαν τον Κρόνο την χώρα μας.

Θα διεκδικούσαν ακόμα ένα μέρος του χρέους να χαρακτηρισθεί απεχθές, όπως πολλές φορές έχουν κάνει οι ΗΠΑ στο παρελθόν. Απεχθές είναι ένα χρέος που δημιουργήθηκε χωρίς να το γνωρίζει ο λαός, που μεγάλωσε με χρηματισμούς τύπου Ζίμενς που δεν υπηρετούσαν το κοινό καλό, αλλά την τσέπη απατεώνων και τέλος όταν αυτός που δανείζει, γνωρίζει πως ο δανειζόμενος δεν μπορεί να αποπληρώσει, αλλά συνεχίζει να δανείζει για να παίξει παιχνίδια κατά της χώρας και του λαού.

Όλα αυτά τα χαρακτηριστικά υπάρχουν στο χρέος, αλλά κανείς δεν μιλάει. Μας λένε να πληρώσουμε πάλι μόνο εμείς που δεν έχουμε, χωρίς να ξέρουμε καν σε ποιους χρωστάμε και πόσα. Μα πάνω απ όλα που πήγαν τα χρήματα αυτά. Είναι δεδομένο, πως κάποια στιγμή θα ξεσηκωθεί ο κόσμος και αργά η γρήγορα θα δοθεί ελπίζω μια λύση τύπου Εκουαδόρ. Μέσα σε αυτές τις μαύρες μέρες, μας δίνεται η ευκαιρία να διεκδικήσουμε έναν καλύτερο κόσμο. Αυτό δεν μπορούμε να το κάνουμε μόνοι μας.

Πρέπει να γίνει σε παγκόσμια κλίμακα. Όπως και γίνεται. Μπορούμε να κάνουμε την δική μας παγκοσμιοποίηση. Ξέρουμε πια πως είναι λάθος να δίνουμε την δύναμη σε λίγους. Φτιάχνουν συμμορίες που τις νομιμοποιούν και ρημάζουν τον πλανήτη. Ξέρουμε πια ότι είναι λάθος να δεχόμαστε η ζωή μας να έχει τιμή. Να μας κοροϊδεύουν με δανεικό πλούτο. Ξέρουμε πως δεν μας υπηρετούν, αλλά είναι εχθροί μας. Δεν είναι σαν εμάς γιατί ζουν σε βίλες, έχουν εκατομμύρια κλεμμένα σε τράπεζες του εξωτερικού, ζουν από πολυτελή ξενοδοχεία σε πολυτελή σκάφη και νιώθουν πως είναι ανώτεροι από εμάς.

Την ώρα αυτή, περνάνε νόμους που δεν τους χωράει ανθρώπου νους. Σε παγκόσμιο επίπεδο. Έχουν βγάλει παράνομες ακόμα και τις βιταμίνες στις τροφές. Όλες οι τροφές με ακτινοβολίες θα χάνουν τα θρεπτικά τους συστατικά που ξαφνικά τα ονόμασαν τοξικά. Γιατί? Αλλά ας μην πάμε τόσο μακριά. Αυτό το πολιτικό σύστημα έχει πεθάνει. Αυτό που βλέπουμε είναι ο επιθανάτιος ρόγχος του. Μόλις αναγκαστούν να απολύσουν και τους δημόσιους υπάλληλους, τον στρατό τους που τους έδινε τους ψήφους που χρειαζόντουσαν, θα χαθούν από τον χάρτη. Φυσικά δεν είναι να τους κλαίμε: Tα αφεντικά τους έχουν φροντίσει ώστε να ζήσουν πλουσιοπάροχα μαζί με τα παιδιά και τα εγκόνια τους σε κάποια εξωτική τοποθεσία.

Άλλωστε μια χαρά εργάστηκαν γι αυτούς. Για την νέα τάξη, που δεν θα υπάρχουν χώρες, αλλά μόνο χρέη σε μια παγκόσμια τράπεζα. Μια τράπεζα που θα αποφασίζει αν θα ζούμε η αν θα πεθαίνουμε. Ωραίες είναι οι διαδηλώσεις, αλλά τι ζητάμε? Να ξαναπάει ο μισθός μας στα 700 ευρώ? Εκεί δηλαδή που ήταν και δεν μας έφτανε να ζήσουμε? Να φέρουμε άλλους γραφειοκράτες να μας δουλεύουν? Να ξαναχρωστάμε σε άλλες τράπεζες? Υπάρχει περίπτωση να είναι ποτέ μια τράπεζα δημοκρατική? Να συνεχίσουμε να αποβλακωνόμαστε από ανόητες ξανθιές με πλούσια μπαλκόνια? Να συνεχίσουμε να ακούμε δημοσιογράφους εργολάβων? Να βγάλουμε το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο, όπως και τα μεταλλεύματα της χώρας που θα ανήκουν σε ποιους? Σε ένα κράτος εχθρό του λαού, η σε κάποιους που θα τα αγοράσουν?

Πότε θα καταλάβουμε πως δεν μπορεί ο πλούτος της γης να ανήκει σε κάποιους? Πότε θα φωνάξουμε ότι ανήκει σε όλους? Πότε θα απαιτήσουμε ο πλούτος που παράγουμε να διανέμεται δίκαια προς όλους? Που βρήκαν τα λεφτά αυτοί να αγοράσουν αυτόν τον πλούτο? Δούλευαν στις οικοδομές και τα μάζευαν λίγα λίγα? Πότε θα καταλάβουμε πως είτε με τον ένα τρόπο, είτε με τον άλλο, αυτός ο πλούτος πάλι δεν θα μας ανήκει? Για να γίνουν όλα αυτά δικά μας, πρέπει να αλλάξουμε μέσα μας. Όπως έλεγε και στο Τρούμαν Σόου ο ποιητής, οι άνθρωποι δέχονται σαν αληθινό τον κόσμο που τους δίνεις και δεν αντιδράνε.

Δεχτήκαμε αιώνες αυτή την οικονομική απάτη, αυτόν τον οικονομικό φασισμό, που είναι το αληθινό πολίτευμα του κόσμου. Τώρα πρέπει να ονειρευτούμε έναν άλλο κόσμο αν θέλουμε να ελευθερωθούμε. Αν θέλουμε να ζήσουμε σαν άνθρωποι και όχι σαν σκλάβοι. Πρέπει να καταλάβουμε πως ο γιατρός δεν είναι ανώτερος του αγρότη. Αν δεν υπήρχε ο αγρότης, ο γιατρός ποτέ δεν θα γίνονταν γιατρός. Θα έπρεπε να καλλιεργεί μόνος του και δεν θα είχε χρόνο για σπουδές και έρευνα. Ο βουλευτής δεν είναι δυσκολότερη δουλειά από του σκουπιδιάρη, που απ τα μαύρα χαράματα καθαρίζει την πόλη και δεν πεθαίνουμε από τις βρωμιές μας. Δεν γίνεται να αμείβονται τόσο διαφορετικά.

Στην πραγματικότητα θα μπορούσαν να μην αμείβονται καθόλου. Ας ονειρευτούμε έναν κόσμο που κανείς δεν πληρώνεται και κανείς δεν πληρώνει. Δεν θα υπήρχε φτώχεια. Όλοι θα είχαν δουλειά. Μάλιστα θα δουλεύαμε λιγότερο γιατί δεν θα υπήρχε ούτε ανεργία. Περισσότεροι άνθρωποι, λιγότερες ώρες εργασίας. Δεν θα υπήρχε οικονομικός ρατσισμός. Ότι δουλειά και αν έκανες, θα ήσουν ίσος στο δικαίωμα της ζωής, από την στιγμή που καμιά οικονομική φυλακή δεν θα σε περιόριζε. Αρκεί να καταλάβουμε πως όλοι προσφέρουμε και χωρίς τον έναν δεν μπορεί να υπάρξει ο άλλος.

Για να κατασκευάσουμε έναν Παρθενώνα, έναν δρόμο, ένα σχολείο, πρώτα πρέπει να το ονειρευτούμε, να καταλάβουμε την χρησιμότητα του στον κόσμο μας. Μετά χρειαζόμαστε την γνώση, το πώς θα το κατασκευάσουμε. Έπειτα τα υλικά και φυσικά τους ανθρώπους που θα εργαστούν για την ολοκλήρωση του έργου. Όλα αυτά υπάρχουν άφθονα γύρω μας. Αλλά δεν κατασκευάζουμε ούτε Παρθενώνες, ούτε δρόμους, ούτε σχολεία. Δεν έχουμε λεφτά. Δεν υπάρχει τίποτα πιο παρανοϊκό απ αυτό αν το σκεφτείτε.

Το χρήμα, που είναι μια απίστευτη ανακάλυψη του διαβόλου- από το διαβάλω-, είναι το όπλο που βοηθάει τα παγκόσμια λαμόγια να αποφασίζουν τι θα υπάρξει και τι όχι στον κόσμο. Υπάρχουν απίστευτα φάρμακα που δεν θα κυκλοφορήσουν ποτέ, γιατί είναι φτηνά και δεν παράγουν κέρδος στις πολυεθνικές που εμπορεύονται τον θάνατο.

Υπάρχουν μορφές ενέργειας φιλικές στο περιβάλλον, αλλά δεν επενδύουν γιατί δεν θα έχουν κέρδος. Το κέρδος πάνω από την ζωή και την ανθρωπότητα. Πέφτουν αεροπλάνα για μια βίδα που κοστίζει 200 ευρώ και η εταιρία για να έχει κέρδος βάζει μια που κοστίζει 50. Τρομερά πράγματα. Από το σουβλατζίδικο της γειτονιάς που πουλάει χαλασμένο κρέας και τηγανίζει σε κορεσμένο λάδι για να κερδίσει λίγα ευρώ, μέχρι τις πολυεθνικές και τα χρηματιστηριακά παιχνίδια των δις, ολόκληρος πλανήτης υποφέρει για ένα ανόητο κέρδος. Ένα σύστημα που θα έκανε ακόμα και έναν άνθρωπο να υποφέρει, θα ήταν λάθος. Εδώ υποφέρει το 98% του πλανήτη και ακόμα να τους πάρουμε με τις πέτρες.

Τους αφήνουμε να μας τρομοκρατούν με την ανεργία και την φτώχια, τα όπλα του συστήματος που του επιτρέπει να βρίσκει φτηνούς σκλάβους και ακόμα να αντιδράσουμε. Κάθε μέρα που μας κλέβουν, χάνεται και δεν γυρίζει πίσω. Όσα λεφτά και αν πληρώσεις, δεν μπορείς να την ξαναζήσεις, Η ζωή είναι ανεκτίμητη, δεν έχει τιμή. Γι αυτό τώρα πρέπει να αποφασίσουμε τι θα ζητήσουμε. Όχι από αυτούς. Από εμάς. Θα ζητήσουμε πάλι σαν ζητιάνοι λίγη αύξηση στους μισθούς πείνας που ακόμα και αν μας την δώσουν, θα την πάρουν πίσω τρίδιπλή με φόρους? Πάλι θα ζητήσουμε να είμαστε σκλάβοι?

Πάλι υποταγμένοι σε τραπεζίτες που τόσα χρόνια κερδοσκοπούσαν με 18% επιτόκια που μας έβαζαν, που για να τους σώσουμε δώσαμε σχεδόν 120 δις, περισσότερα δηλαδή και από το μνημονιακό δάνειο που πήραμε?

Θα υποταχτούμε πάλι σε εκδότες που πουλάνε δημοκρατία, ενώ στους υπαλλήλους τους φέρονται φασιστικά, που το μόνο που κάνουν είναι να μας παραμυθιάζουν παίζοντας παιχνίδια διαπλοκής με τις κυβερνήσεις για να ασκούν εξουσία από τις βίλες τους? Μήπως ήρθε η ώρα να πούμε τέρμα σε όλα αυτά?

Ας ονειρευτούμε. Ας σκεφτούμε τι θα γινόταν, αν αυτό το παγκόσμιο κίνημα της πλατείας, αποφάσιζε μια μέρα να σταματήσει να τους πληρώνει. Ας σκεφτούμε τι θα γινόταν. Μόνο αυτό φοβούνται. Το χρήμα τους κάνει να νιώθουν ανώτεροι. Αν τους το πάρεις θα αυτοκτονήσουν σε ένα βράδι. Ανθρωπάκια που νομίζουν πως κάτι είναι γιατί με τα λεφτά τους μας αγοράζουν. Αν δεν έστηναν αυτή την απάτη, να γεννιόμαστε φτωχοί, ώστε να μας αγοράζουν, δεν θα ήταν τίποτα. Με αυτό το σύστημα, μας περνάνε την ψυχολογία του ραγιά και μας ελέγχουν. Αν όμως μια μέρα σε παγκόσμιο επίπεδο σταματήσουμε να τους πληρώνουμε? Τράπεζες, εφορία, λογαριασμούς, νερό, ρεύμα, τα πάντα.

Το σύστημα θα κατέρρεε σαν τραπουλόχαρτο σε μια νύχτα. Να μας βάλουν φυλακή όλους δεν γίνεται. Γι αυτό και φροντίζουν να έχουν κάποιους βολεμένους, ώστε να μην μπορούμε να ενωθούμε. Διαίρει και βασίλευε το λένε. Το ξέρουμε όλοι και το ανεχόμαστε. Μας λένε πως έτσι είναι ο άνθρωπος, πως είναι η φύση του το κακό, πως του αρέσει να πολεμάει τον συνάνθρωπο, αλλά είναι ψέμα. Μας αναγκάζουν να λειτουργούμε έτσι. Γιατί μας περνάνε το μήνυμα πως αυτός είναι ο τρόπος να πλουτίσεις. Να αρπάξεις, να γλυψεις, να εξαπατήσεις. Μπορούμε να πούμε τέλος, μέχρι εδώ.

Δεν είναι τυχαίο πως οι εξεγέρσεις γίνονται από το διαδίκτυο, από την στιγμή που τα μέσα είναι όλα διεφθαρμένα και πουλημένα. Δεν είναι τυχαίο πως προσπαθούν να το ελέγξουν. Αν τα καταφέρουν θα είναι γιατί εμείς τους αφήσαμε. Είναι η ώρα για μια παγκόσμια επανάσταση. Δεν μπορούμε πια να μιλάμε για τοπικές επαναστάσεις. Όλος ο πλανήτης είναι σε κρίση. Ο κόσμος έχει αλλάξει. Οι πατρίδες δεν είναι όπως παλιά. Ας μην ξεχνάμε, πως σαν Έλληνες, φέτος δεν θα μπορούμε να πάμε στα νησιά μας. Δεν έχουμε λεφτά. Αντίθετα, γερμανοί, τούρκοι και κογκολέζοι με λεφτά, θα κάνουν τα μπάνια τους σε Αιγαίο και Ιόνιο. Τυχαίο? Δεν νομίζω.

Σήμερα προσπαθούν να ολοκληρώσουν μέσα από την δύναμη των τοκογλύφων το αρχαίο σχέδιο. Απέτυχαν με τα όπλα, ας μην τους αφήσουμε να το πετύχουν με τα λεφτά. Όλος ο πλανήτης θα είναι η πατρίδα των τοκογλύφων και των υποτακτικών τους και όλοι εμείς οι σκλάβοι που θα τους υπηρετούμε. Αν φυσικά μας αφήσουν να ζήσουμε, γιατι υπάρχει σχέδιο για μείωση του πληθυσμού σε νούμερα που φέρνουν τρόμο. Σίγουρα αυτό θέλουμε?

Μήπως ήρθε η ώρα μέσα από τις εξεγέρσεις να σταματήσουμε να τους πληρώνουμε?

Μόνο τότε θα μας ακούσουν. Μόνο τότε θα μπορέσουμε να θέσουμε τους όρους μας. Μόνο τότε θα καταλάβουν πως δεν είναι οι άρχοντες μας, αλλά οι υπηρέτες μας. Μόνο τότε θα νικήσουμε. Ήρθε η ώρα για παγκόσμιο σεξ, θα τους το κάνουμε εμείς, η θα μας το κάνουν πάλι αυτοί?

Αποφασίστε…

Συνελήφθη ο πρωθυπουργός της Ελλάδας

 

Μεγάλη επιτυχία της αμερικάνικης δικαιοσύνης καθώς συνελήφθη ο πρωθυπουργός της Ελλάδας κατηγορούμενος για κατ΄ εξακολούθηση βιασμό λαών.

Ο πρωθυπουργός ανακρίνεται από τις μυστικές υπηρεσίες για να αποκαλύψει τους συνεργάτες τους καθώς όλοι γνωρίζουν ότι πρόκειται για ένα μεγάλο κύκλωμα που λειτουργεί με τους κανόνες της μαφίας.

Όπως όλοι γνωρίζουν ένα παρακλάδι της οργάνωσης αυτής έχει επεκτείνει τις παράνομες δραστηριότητες της στην Ελλάδα και πρόσφατα και στην Πορτογαλία.

Το βασικό χαρακτηριστικό των μελών αυτής της οργάνωσης είναι ότι πρόκειται για ανθρώπους που συχνάζουν στα «μεγάλα σαλόνια» και παριστάνουν τους πολίτες υπεράνω υποψίας.

Το σχέδιο τους είναι απλό και με την βοήθεια των μέσων παραπληροφόρησης εκτελείται χωρίς ιδιαίτερες δυσκολίες. Τουλάχιστον στα πρώτα βήματα του. Ενίοτε η οργάνωση έχοντας έρθει σε επαφή με ...

άλλα κυκλώματα έχει στην διάθεση των μελών της ελικόπτερο που τους φυγαδεύει όταν ο κόμπος φτάνει στο χτένι.

Στην Ελλάδα ανήσυχοι είναι οι υπάλληλοι αυτής της οργάνωσης και οι πληροφορίες λένε ότι ο Γιωργάκης στέλνει συνεχώς email στον Παπακωνσταντίνου ανταλλάσοντας απόψεις.

Ευτυχώς για τους υπαλλήλους αυτούς η εξουσία της χώρας έχει παραχωρηθεί σε τρεις οργανώσεις και έτσι ακόμα και αν αντιμετωπίσει πρόβλημα η μία οργάνωση θα μπορούν να κυβερνούν οι άλλες δύο.

Αυτή η ιστορία πάντως έδειξε και την διαφορετική ποιότητα της δικαιοσύνης των ΗΠΑ σε σχέση με αυτή της Ελλάδας.

Στην καταγγελία και μόνο μιας καμαριέρας (θέση σαφώς υποδεέστερη από την θέση του αρχισερβιτόρου που κατέχει ο Γιωργάκης) για απόπειρα βιασμού τον κατέβασαν άρον – άρον από το αεροπλάνο για να αντιμετωπίσει την δικαιοσύνη.

Αντίθετα στην Ελλάδα που έχουμε αποδεδειγμένα υποστεί συνεχείς βιασμούς από τον εν λόγω «κύριο» όχι μόνο δεν τον βάζουμε στο σκαμνί αλλά του ανοίγουμε και την σαμπάνια για να χαλαρώσει μετά την πράξη του βιασμού.

Πέρα όμως από την πλάκα σε πιάνει απογοήτευση όταν σκέφτεσαι ότι κάτι τέτοιο δεν υπήρχε περίπτωση να γίνει στην Ελλάδα. Γι΄ αυτό και τα λαμόγια έτρωγαν, τρώνε και θα τρώνε πίνοντας στην υγειά των κορόιδων.

Μας πιέζουν οι τροϊκανοί να αξιοποιήσουμε την δημόσια περιουσία. Και σε αυτό υπάρχει

ομοφωνία του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ (καθαρά και ξάστερα).

Ας δούμε λιγάκι μια περίπτωση αξιοποίησης. Είναι ο ΟΠΑΠ. Μια κερδοφόρα εταιρεία που θα πουληθεί (όπως εκτιμούν) 5 δις ευρώ.

Αυτή η εταιρεία φέρνει κέρδη στο κράτος κοντά στα 900 εκατομμύρια το χρόνο. Δηλαδή σε 5 – 6 χρόνια τα χρήματα της αξιοποίησης (του ξεπουλήματος δηλαδή) θα έχουν έρθει από τα ίδια τα κέρδη της εταιρείας. Και στα επόμενα χρόνια θα συνεχίζουν να μπαίνουν λεφτά στο δημόσιο ταμείο.

Πείτε μου τώρα εσείς ένα λόγο που να μην είναι ύποπτη και εθνικά επιζήμια (και βάλτε όποιο χαρακτηρισμό θέλετε για να χρησιμοποιηθεί σε μελλοντικό δικαστήριο) μια τέτοια απόφαση.

Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με την ΔΕΗ. Είναι μια εταιρεία που σαφώς θέλει νοικοκύρεμα, σαφώς θα πρέπει να μην κλέβουν, σαφώς να μην υπάρχουν υπερβολές, σαφώς να μην είναι «άλλο κράτος» αλλά όμως είναι μια εταιρεία (πέρα από την στρατηγική σημασία) που μπορεί να είναι μια πηγή εσόδων και για την επόμενη γενιά.

Αρκετά σπαταλήσαμε. Έχουμε πιει το αίμα όχι μόνο το δικό μας και των παιδιών μας αλλά και των δισέγγονων μας. Κάτι από τούτη την έρημη χώρα ας μείνει. Ειδικά όταν φέρνει κέρδη…

Τελευταία κάποιοι ανακάλυψαν ότι στην δανειακή σύμβαση που είχαμε υπογράψει πέρυσι αναφέρεται ότι η χώρα μας παραιτείται από κάθε ασυλία που έχει λόγω εθνικής κυριαρχίας. Το έπαιξε ο Κακλαμάνος στο radio 9.

Μόνο που αυτό είχε παίξει στο διαδίκτυο από τότε. Και να δεχθώ την αυτοκριτική του Κακλαμάνου που εμμέσως ομολόγησε ότι δεν κάνει και τόσο για αυτήν την δουλειά. Οι υπόλοιποι δημοσιογράφοι τίποτα δεν είδαν; Τίποτα δεν άκουσαν;

Αλλά μάλλον θα διάβαζαν για τίποτα σπουδές…

H παράγκα του ποδοσφαίρου ποτέ δεν πεθαίνει..

Όλα τα έλυσε η κυβέρνηση, είπε να βάλει τάξη και στο ποδόσφαιρο. Αλλά μάλλον είναι ευκολότερο  να γλιτώσουμε τη χώρα από την αναδιάρθρωση του χρέους, παρά το ποδόσφαιρο από τους Μπέους.

Εάν δεν αντιμετωπιστεί η βία στα γήπεδα μπορεί να βγούμε εκτός ΟΥΕΦΑ και να μην βγαίνουν οι ομάδες μας στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Αλλά χωρίς τον θρύλο και τον βάζελο ποιες θα είναι οι αστείες αντίπαλοι των μεγάλων στις κληρώσεις;

Και η Αγγλία είχε αποκλείσει τις ομάδες της από τα ευρωπαϊκά κύπελλα, αλλά η σύγκριση του ελληνικού ποδοσφαίρου με το βρετανικό είτε σε διοικητικό, είτε σε αγωνιστικό είτε σε φίλαθλο επίπεδο είναι τουλάχιστον αυθαίρετη.

“Η παράγκα ποτέ δεν πεθαίνει, Δε τη σκιάζει φοβέρα καμιά. Μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει και μετά προς τη δόξα τραβά”. Παιάνας σε μουσική Δαλούκα, στίχους Μπέου και διευθυντή ορχήστρας τον Νίκο Πατέρα.

Όχι δεν ξέχασα τον Ολυμπιακό. Η δισκογραφική εταιρεία είναι ιδιοκτησίας Μαρινάκη.

Είπα παράγκα και θυμήθηκα. Ρε παιδιά, το Αιγάλεω των αδελφών Μητρόπουλου σε ποια κατηγορία παίζει;

Από όλα τα όργια που έχουν συμβεί φέτος στο πρωτάθλημα, η πολιτεία έγινε “τυπολάτρης” στην περίπτωση του Ηρακλή και τον έριξε στη Β΄ Εθνική.

Αντιθέτως η ΑΕΚ των “αγνών” φιλάθλων, και ο Πανιώνιος παραμάγαζο του κάθε απατεώνα μπίζνεσμαν τιμήθηκαν με τη συμμετοχή τους και στο επόμενο πρωτάθλημα. Ξέρετε πόσοι βουλευτές εκλέγονται στη Β΄ Αθηνών;

Ας μη στεναχωριούνται οι φίλαθλοι του Ηρακλή. Αν έχει δίκιο ο Δώνης  που αποκάλεσε το ελληνικό ποδόσφαιρο “μπουρδ…”, αποτελεί τίτλο τιμής να μη συμμετέχεις στις ομάδες που κάνουν… πιάτσα.

Και ένα καπνογόνο να ανάψει στα ματς των play off αυτά θα διακοπούν είπε ο Γερουλάνος. Υπουργέ, μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλη κουβέντα μη λες. Αν ανάψει ένας πυρσός το πιστεύω. Αν ανάψουν 100 δεν το βλέπω.

“Θα προχωρήσω μόνος με αυτούς που θέλουν”, είπε ο πρωθυπουργός. Αναρωτιέμαι, δεν τον τρομάζει η μοναξιά;

Παρεμπιπτόντως, εκείνος ο συνταξιούχος -θυμάστε;- που είχε διαμηνύσει στον Γιώργο ότι για την πατρίδα δίνει και όλη τη σύνταξή του, εθεάθη να πουλάει χαρτομάντιλα σε φανάρι της πλατείας Ομονοίας.

Μοιραίο το μουστάκι σου Γιώργο μου.

 

Στα 190 χρόνια της νεότερης ιστορίας μας, μετά την απελευθέρωση, είχαμε τρεις μεγάλες πτωχεύσεις του ελληνικού κράτους, εκτός φυσικά από μικρότερα οικονομικά προβλήματα και οικονομικά αδιέξοδα. Η πρώτη μεγάλη πτώχευση ήταν επί Χαρίλαου Τρικούπη, η δεύτερη επί Ελευθερίου Βενιζέλου και η τρίτη σήμερα επί Γεωργίου Παπανδρέου.

Και οι τρεις αυτές μεγάλες πτωχεύσεις του ελληνικού κράτους έχουν δύο κοινά στοιχεία:....

Πρώτον ίσχυε και ισχύει το ίδιο πολίτευμα της κοινοβουλευτικής πρωθυπουργικής δημοκρατίας και

Δεύτερον και οι τρεις πιο πάνω πρωθυπουργοί είχαν μουστάκι.

Μήπως κ. Παπανδρέου θα πρέπει να το κόψετε μπας και αλλάξει κάτι;;

Κόψτε το που να πάρει!!!

ΥΓ. Βέβαια τα μεγέθη δεν είναι συγκρίσιμα, αλλά έτσι για να ελαφρύνει λίγο η ατμόσφαιρα.

Είναι πολλά τα λεφτά Άρη

Γράφει ο Λυσίας

Σε … λαϊκό πανηγύρι τείνει να μετατραπεί η δημόσια τηλεόραση.

Με τον καθένα … «ΥΠΕΥΘΥΝΟ» να διαλαλεί την παρουσία του και το προϊόν που (νομίζει ότι) παράγει όσο το δυνατόν εντονότερα, ώστε να καταφέρει να επιβληθεί στον διπλανό του … «πάγκο» καπελώνοντας τον συνάδελφο του, και την «πραμάτεια» για την οποία και κείνος κόπτεται.

Μιλάμε για μπάχαλο ….

Σε μια δουλειά συνόλου, όπως είναι η τηλεόραση, όπου η μία δραστηριότητα έχει άμεση συνάρτηση με την άλλη, καθώς είναι γνωστό πως το θέατρο, ο κινηματογράφος, φυσικά και η τηλεόραση, αποτελούν την συνισταμένη πολλών ειδικοτήτων, ώστε όλες μαζί, αρμονικά να δώσουν το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Εκεί πάνω όμως, στην Αγια Παρασκευή, οι μισοί δεν μιλούν με τους άλλους μισούς, οι μεν υπονομεύουν τους δε, και το.......... 

κλίμα έχει την βαθιά εμπόλεμη ατμόσφαιρα, θυμίζοντας … μίνι Λιβύη.

Εμείς, εκείνοι, οι άλλοι και οι παραπέρα, και οποίος τελικά «επιβιώσει» θα καταφέρει να επιβάλει την άποψη του, αποκομίζοντας και τα ανάλογα οφέλη από αυτήν ….

Μιας και όλες οι δραστηριότητες πλέον, πραγματοποιούνται εκτός ΕΡΤ, με αναθέσεις προς τρίτους.

Και μείς, με τον δικτατορικό τρόπο, που έχει επιβάλει η ΔΕΗ, στην προϋπόθεση ρευματοδοτησης του σπιτιού μας, εξακολουθούμε να τους πληρώνουμε.

Το κακό βέβαια ξεκινάει από ψηλά.

Το ψάρι, καθώς λένε, βρωμάει από το κεφάλι ….

Πόσο μάλλον όταν αυτό έχει … δυο κεφάλια .

Ψυχρές λοιπόν οι σχέσεις Παπαγεωργίου-Ταγματάρχη, Πρόεδρος του ΔΣ ο ένας, Διευθύνων Σύμβουλος ο άλλος ….

Αλληλοϋπονομεύονται, για να επιβάλλουν, την ομάδα τους, ο καθένας.

Και καλά, ο Λάμπης Ταγματάρχης, δεν μασάει από τέτοια, ο άλλος όμως, προσπαθεί να διαφυλάξει, όσο μπορεί την διαπλοκή του … και να διασώσει το «στρατόπεδο» του.

Το ίδιο και η γενική διευθύντρια τηλεόρασης, η Λένα Χοϊδά, που υπονομεύει στην ψυχρά, την Διευθύντρια Προγράμματος, Πανδώρα Μουρική, επιλογή Ταγματάρχη η δεύτερη, ενώ η Χοϊδά, έχει την εύνοια του Παπαγεωργιου….

Όπως και ο Προϊστάμενος του αθλητικού τμήματος Δημήτρης Χατζηγεωργίου, που στηρίζεται από τον πρόεδρο, αλλά ήδη μετράει αντίστροφα την παρουσία του, στην κεφαλή του αθλητικού προγράμματος, καθώς ο Διευθύνων Σύμβουλος, φίλαθλος ο ίδιος, έχει άλλη άποψη, για τη δομή του τμήματος, του τμήματος αυτού, που διαχειρίζεται αρκετά εκατομμύρια ευρω, για δικαιώματα αθλητικών μεταδόσεων, για αγορά προγραμμάτων, για εκπομπές, για επιλογές και αμοιβές εξωτερικών συνεργατών κ.λ.π.

Άπειρα τα παραδείγματα που αποτελούν το παζλ του αλαλούμ, που επικρατεί στην ΕΡΤ, και που την διατηρούν σε μια αγκύλωση δραστηριοτήτων και δημιουργικής προσφοράς ….

Με αποτέλεσμα να φεύγουν αρκετά εκατομμύρια ευρω, σε μια πραγματικά αλόγιστη κατασπατάληση, χωρίς ουσιαστική αναχαίτιση, της ραγδαίας πτώσης της τηλεθέασης…..

Κι αυτό, γιατί η ΕΡΤ, τα τελευταία χρόνια έχει μετατραπεί σε κλαμπ ασχέτων, με τους λογίς διορισμένους «μάγους» να την φέρνουν συνεχώς και σε δυσχερέστερη θέση.

Με τον επικεφαλής της «αρχιμάγο», τον Τηλέμαχο Χυτήρη, να … δηλώνει ευτυχής, και να τους προτρέπει, να μην λαμβάνουν υπόψη τους, τα διάφορα σημειώματα των blog’s και των εφημερίδων, αλλά να αδιαφορούν προς αυτά, και να κάνουν τη δουλειά τους .

Ποια δουλειά ; μα τον αφανισμό της ΕΡΤ, την εξαθλίωση της, παράλληλα με την κονομά των κάποιων, που εξακολουθούν να δίνουν ΟΛΟ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΞΩ, στην ιδιωτική παραγωγή.

Αφού είναι γνωστό πως, οι εργολαβικές συναλλαγές πάντα αφήνουν το πολύ ικανοποιητικό, κάτι τις τους …

Όσο για την ΠΟΣΠΕΡΤ; ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΤΗΝ ΑΘΛΙΑ ΣΙΩΠΗ ΤΗΣ, γι αυτό το άθλιο φαγοπότι, το χωρίς ουσία . Αλλά με μπόλικη … αλληλοσυνουσία …

Μια SIEMENS κι αυτή, στο ανάλογό της μέγεθος …

Όπου ανάμεσα στο βουητό, στις πολλές άναρθρες κραυγές, μπορείς και ξεχωρίζεις μια, που ακούγεται καθαρά να λέει … « ΑΡΗ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ …»

by kafeneio

Βοή λαού, πτήση γιαουρτιού Τομαχοκ!

Γράφει ο Θόδωρος Γαλανόπουλος

Δυο επαγγέλματα έχουν πρόβλημα σοβαρό να κυκλοφορήσουν πολύ ελεύθερα μπροστά στο κοινό! Οι διαιτητές και οι πολιτικοί! Γιατί; Τι να σας εξηγώ εγώ, είναι οφθαλμοφανές! Και των δυο οι αποφάσεις είναι από ύποπτες έως πολύ βρώμικες! Παλιότερα δε, είχα μια απορία για τους διαιτητές. Με τόσο βρίσιμο που τρώνε πώς στο καλό πάνε και διαλέγουν αυτό το χόμπι, άθλημα, επάγγελμα, βίτσιο τέλος πάντων…; 

Τώρα σίγουρα πολλοί από εσάς θα αναρωτιέστε το ίδιο για τους πολιτικούς! Πώς διάολο αντέχουν να είναι συνέχεια στην τσίτα, μην τους έρθει κανένα πρόβειο στη μάπα, ή να φάνε κανένα γιουχάισμα ξεγυρισμένο; Και ξέρετε μπορεί να είναι κάποιες μικρές ομάδες (ακόμα ) αυτοί που γιουχάρουν, αλλά να είστε σίγουροι ότι απηχούν τα αισθήματα του περισσοτέρου Ελληνικού λαού! Αν ήταν αλλιώς τα πράγματα, οι αγαπητοί και εκλεκτοί του λαού αν ήταν πραγματικά, κανείς δεν θα τολμούσε ούτε να ...

ξεστομίσει λέξη εναντίον τους! Θα ήταν περιθωριακός, ψυχασθενής, γραφικός τουλάχιστον και φυσικά καταδικαστέος! Τώρα;

Μου έλεγε μια συγγενής μου, δημοτική σύμβουλος σε δήμο της Αθήνας, ότι ετοιμαζότανε να πάει στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου, και ντύθηκε όσο πιο σεμνά μπορούσε, για να μην δώσει στόχο και έρθει κατά πάνω της κανένα γιαούρτι Τομαχοκ… Και μπορεί να μην έχει κάνει τίποτε απολύτως η συγκεκριμένη, όπως και πολλοί άλλοι, αλλά έλα όμως που είναι τόσο αγριεμένος ο κόσμος, που όποιον βλέπει να κάθεται σε οποιαδήποτε καρέκλα πολιτική, του φταίει μόνο και μόνο που τον βλέπει! Για τον πολίτη ο οποιοσδήποτε πολιτικός εκπροσωπεί το ναυάγιο της χώρας πλέον! Και εν μέρει έχει δίκιο! Γιατί αυτή η κατάσταση δεν καταπίνεται με τίποτε! Δεν φταίει αυτός, δεν φταίει εκείνος, δεν φταίει ο άλλος! Ποιος φταίει ρε γαμώτο; Ο εργάτης που ήταν πάνω στη σκαλωσιά και καλούπωνε το γιαπί; Ο σερβιτόρος που σου σέρβιρε τον καφέ, η ο καθηγητής που με πέντε πονοκεφάλους την ημέρα προσπαθεί να μεταδώσει κάποιες γνώσεις; Για αυτό που συμβαίνει κάποιος φταίει! 

Και ο κόσμος δεν είναι χαϊβάνια να του λέει ο τάδε πολιτικός ότι μαζί τα φάγαμε! Ο πολίτης αν δεν ξέρει σίγουρα ,έχει βάσιμες υποψίες για το ποιος φταίει, και η ευθύνη βαραίνει αυτούς που κυβερνούσανε τον τόπο, και τον τόπο τον κυβερνούσανε πολιτικοί, όχι φουρναραίοι… Οπότε μεγαλειότατοι μου, αγοράστε κανένα καπελάκι, κανένα μαύρο γυαλί, και καμιά περούκα γιατί όχι, και η ομπρέλα απαραίτητη, βρέξει δεν βρέξει… 

Οι καιροί που βγαίνατε στις πλατείες και σηκωνότανε όρθιοι οι πολίτες ανεξαρτήτως κόμματος για να σας χαιρετήσουν, πάει περάσανε! Τώρα αν περάσετε και εσείς από την πλατεία, κοιτάξατε να μην υπάρχει εκεί τριγύρω κανένα γαλατάδικο. Αν και αυτά τα κλείσατε όλα με τον τρόπο σας, για να ανοίξουν τεράστια πολυκαταστήματα, να βολέψετε και εκείνους που τα πίνατε παρέα στα κότερα !

Πέντε αγελαδινά και τα ρέστα σε πρόβειο ! "Έρχομαι τον τοίχο-τοίχο, χαλασιά σου κι αν σε πετύχω" Τραγουδάκι δημοτικό από την πατρίδα μου τα Γιάννενα!

by  kapistri

Το μπαλάκι της κόντρας στον πρωθυπουργό

Αντιμέτωπος με τη μεγαλύτε­ρη ως τώρα εσωτερική πρό­κληση θα βρεθεί από Δευ­τέρα ο Γιώργος Παπανδρέου και με δεδομένο ότι όλα έχουν εξελι­χτεί βάσει σχεδιασμού στη Σύνοδο Κο­ρυφής...

Έτσι, ο πρωθυπουργός θα πρέπει να δει πώς θα αντιμετωπίσει την αυξανόμενη δυσαρέσκεια στο εσωτερικό της κυβέρνησής του απέ­ναντι στον υπουργό Οικονομικών Γιώρ­γο Παπακωνσταντίνου.

Σχεδόν ομόφωνα οι συνάδελφοί του υπουργοί τον κατηγορούν για δεσμεύ­σεις με την τρόικα, αλλά και εισηγή­σεις στον πρωθυπουργό, για θέματα που άπτονται των αρμοδιοτήτων τους, χωρίς ουσιαστική διαβούλευση και συ­νεργασία μαζί τους.

Συνεργάτες του πρωθυπουργού επι­μένουν ότι ανασχηματισμός «δεν παί­ζει» αυτή την ώρα, αλλά επισημαίνουν ότι από Δευτέρα θα πέσει με τα μού­τρα στην προσπάθεια συντονισμού της κυβέρνησης, επιτάχυνσης του κυ­βερνητικού έργου με... 

κυνηγητό των υπουργών και άμβλυνση των αντιπα­ραθέσεων με διυπουργικές συσκέψεις παρουσία του, ώστε να επικυρωθούν οι συμφωνίες περικοπών δαπανών των υπουργείων.

Μάλιστα στο χτεσινό Υπουργικό Συμβούλιο αναμενόταν να συσταθεί γραμματεία Δημόσιας Περιουσίας στο υπουργείο Οικονομικών, που θα τρέ­ξει το πρότζεκτ της αξιοποίησης των 50 δισ.

Ο υπουργός Οικονομικών εμφανί­στηκε μόλις προχτές να επιχειρεί να αμβλύνει τις εντυπώσεις λέγοντας πως από κοινού με τα υπουργεία σχεδιάζε­ται η αξιοποίηση της περιουσίας και η περικοπή δαπανών, δημοσιοποιώ­ντας όμως παράλληλα την απειλή του ότι αν δεν συμβεί αυτό, θα πρέπει να ληφθούν οδυνηρά μέτρα, υπονοώντας ότι θα υπάρξει ένα ακόμα κύμα περι­κοπών εισοδημάτων σε μισθωτούς και συνταξιούχους.

Οι εσωκυβερνητικοί αντίπαλοί του επισημαίνουν από την άλλη ότι η πλή­ρης αποτυχία στα έσοδα το πρώτο δί­μηνο του 2011 αποτελεί ομολογία αποτυχίας όχι μόνο των εισπρακτικών μηχανισμών, αλλά και των προβλέψε­ων για έσοδα που συμφώνησε με την τρόικα στο μνημόνιο, αφού η ύφεση έχει στραγγίξει πλήρως τα μικρομεσαία νοικο­κυριά, που αποτελούν και τον κύριο αιμοδότη των κρατικών ταμείων.

Σε πρόσφατη άτυπη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου εισέπραξε την αντί­δραση των υπουργών στην πρότασή του για κάθετη περικοπή των δαπανών ανά υπουργείο σε επίπεδο 10% με 15%, προκειμένου να μην αναγκαστεί να καταφύγει σε απολύσεις στο Δημό­σιο, όπως πιέζεται από την τρόικα. Η τελευταία αυτή αποστροφή προκάλε­σε μεγάλη αίσθηση.

Μάλιστα πολλοί λένε ότι υπάρχει στο υπουργείο Οικονομικών σενάριο «έσχατης λύσης» για απομάκρυνση από το Δημόσιο υπαλλήλων από υπη­ρεσίες που θα καταργηθούν αντί της μετάταξής τους σε άλλες υπηρεσί­ες, που έχει δεσμευτεί η κυβέρνηση. Μάλιστα οι συγκεκριμένοι υπάλληλοι στην πλειονότητά τους εργάζονται με συμβάσεις ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου και μπορούν να απολυθούν χωρίς νομικές εμπλοκές που αφορούν στους μόνιμους δημοσίους υπαλλή­λους.

Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου διαρ­ρέει ότι όλα τα υπουργεία εμφανίζο­νται εξαιρετικά απρόθυμα να περά­σουν σε περικοπές δαπανών και να επανεξετάσουν όλους τους κωδικούς δαπανών τους, με μια αντίληψη κεκτη­μένων, που δεν μπορούν να διασαλευ­τούν. Όπως λέει σε συνεργάτες του, εκτός ίσως από τον υπουργό Υγείας Ανδρέα Λοβέρδο και την Άννα Διαμα­ντοπούλου στο υπουργείο Παιδείας με τις συγχωνεύσεις των σχολείων κανέ­να άλλο υπουργείο δεν έχει προ­χωρήσει ακόμα αποτελεσματι­κά σε περικοπή δαπανών.

Υπουργοί μαινόμενοι...

Από την άλλη πλευρά, οι υπουρ­γοί σε κατ' ιδίαν συνομιλίες τους, αλλά και στις συνεδρι­άσεις του Υπουργικού Συμβουλίου, δεν κρύβουν την ενόχλησή τους από το... σεντράρισμα του συναδέλ­φου τους υπουργού Οικονομι­κών, επισημαίνουν ότι οι πιέ­ι σεις είναι συνεχείς, ενώ οι ίδιοι επιχειρούν με πολλές δυσκο­λίες να ακροβατήσουν μεταξύ της απρόσκοπτης λειτουργίας των πεδίων ευθύνης τους και των συνεχών περικοπών που υφίστανται στους προ­ϋπολογισμούς των υπουργείων τους.

Και επιμένουν ότι η πηγή του κα­κού είναι η πλήρης αδυναμία του ει­σπρακτικού μηχανισμού να συλλάβει τη φοροδιαφυγή αλλά και τα καταλο­γισμένα έσοδα που αδυνατούν να ει­σπράξουν οι υπηρεσίες του Παπακων­σταντίνου.

Υπουργοί επισημαίνουν ότι ο υπουρ­γός Οικονομικών σφίγγει πλήρως τη θηλιά στον λαιμό των πολιτών για να καλύψει την προφανή αδυναμία του να ελέγξει το υπουργείο του.

Στη συνεδρίαση του περασμένου Σαββάτου μια σειρά υπουργοί, με πρώτη την Άννα Διαμαντοπούλου, εξέφρασαν τις επιφυλάξεις τους από το σχέδιο περικοπών.

Η Λούκα Κατσέλη, σύμφωνα με πληροφορίες μας, απέστειλε επιστο­λή στον πρωθυπουργό ζητώντας του να αλλάξει το μίγμα οικονομικής πο­λιτικής και να υπάρξει μια στροφή προς το κοινωνικό κράτος και κυρίως να προχωρήσει σε άμεσα μέτρα αντι­μετώπισης της ανεργίας και της ανά­πτυξης.

Επίσης πολλοί υπουργοί εκφράζουν συνεχώς την ανησυχία τους αλλά και την αντίδρασή τους στον τρόπο που οργανώνεται το ζήτημα της αξιοποί­ησης της περιουσίας του Δημοσίου. Μάλιστα, όπως επισημαίνουν πολλοί, πρέπει να γίνουν λεπτοί χειρισμοί στο θέμα των ΔΕΚΟ, αφού η εγκατάλειψη της πάγιας θέσης περί παραμονής του πλειοψηφικού πακέτου στις Δημόσιες Επιχειρήσεις Κοινής Ωφέλειας στρα­τηγικού χαρακτήρα αποτελεί παραβί­αση βασικής προεκλογικής δέσμευ­σης του ΠΑΣΟΚ αλλά και ιστορικής ιδεολογικής θέση του.

Δημόσιες τοποθετήσεις για την ανάγκη να μείνουν κρίσιμες ΔΕΚΟ στα χέρια του Δημοσίου έκαναν πρόσφα­τα τόσο η Λούκα Κατσέλη όσο και η Τίνα Μπιρμπίλη, η οποία είπε ότι δεν μπορούν να ιδιωτικοποιηθούν πλή­ρως τα δίκτυα.

Αν υπαναχωρήσει απ' αυτή τη θέ­ση θα υπάρξει κλυδωνισμός στο κυ­βερνών κόμμα, επισημαίνουν πολλοί υπουργοί, που τονίζουν ότι στην παρούσα φάση το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να απολέσει μια από τις τελευταίες σο­σιαλιστικές θέσεις που είναι σημαία του.

Μάλιστα την άποψη αυτή φρόντισαν να διατυπώσουν πολύ ηχηρά και βου­λευτές του κυβερνώντος κόμματος με παρέμβασή τους στο γραφείο του Βα­σίλη Έξαρχου και της Ρεγγίνας Βάρτζελη, με την υποσημείωση ότι δεν μπορούν να συμφωνήσουν με όποιο πακέτο αξιοποίησης έρθει στη Βουλή προς επικύρωση. Κάτι που είναι υπο­χρεωτικό να συμβεί ως το τέλος Μαΐ­ου. Να σημειώσουμε εδώ ότι βουλευ­τές επισημαίνουν ότι όλες οι διαδικα­σίες αξιοποίησης πρέπει να είναι από­λυτα διαφανείς προκειμένου να περάσουν. Με δεδομένη την υποδοχή που επεφύλαξαν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ στην περίφημη τροπολογία του Παπακωνσταντίνου για τη διαγραφή των 28 δισ. ευρώ ανείσπρακτων οφειλών από το Δημόσιο, ο υπουργός Οικονομικών είναι σίγουρο ότι θα περάσει δύσκο­λες ώρες.

Παρότι στην παρούσα φάση κανείς από την κυβέρνηση δεν θέτει ανοιχτά θέμα αντικατάστασης του Γιώργου Παπακωνσταντίνου, συνεργάτες του πρωθυπουργού επισημαίνουν ότι ο Παπανδρέου θα πρέπει τις επόμενες μέρες «να αποκαταστήσει την τάξη» εντός της κυβέρνησης.

Κανείς όμως αυτή τη στιγμή δεν γνωρίζει σε ποιο επίπεδο είναι αποφασισμένος να σηκώσει την ένταση ο πρωθυπουργός και αν αυτό μείνει στο επίπεδο γενικών παραινέσεων ή θα ακολουθήσουν και συστάσεις στις κατ' ιδίαν συναντήσεις του πρωθυπουργού με τους υπουργούς.

Πάντως στελέχη του ΠΑΣΟΚ επιμέ­νουν ότι η κατάσταση ως έχει δεν μπο­ρεί να συνεχιστεί άλλο και από Δευτέ­ρα ο πρωθυπουργός θα πρέπει να πά­ρει την κατάσταση στα χέρια του. Για το ζήτημα των βουλευτών, συ­νεργάτες του πρωθυπουργού επισημαίνουν ότι εκτός της απειλής για εκλογές και την επίκληση της κομ­ματικής πειθαρχίας, που είναι πάντα όπλα σταχέρια του Γ. Παπανδρέου, σ' αυτό που δίνει προτεραιότητα είναι η καλή προ­ετοιμασία του προγράμματος αξιοποί­ησης της δημόσιας περιουσίας και σε πειστικά επιχειρήματα που θα δίνουν απαντήσεις στα ερωτήματα των μελών της Κοινοβουλευτικής Ομάδας και δεν θα δημιουργούν απορίες και προβλή­ματα.

Ο πρωθυπουργός, λένε οι συνεργά­τες του, εκτιμά ότι το θέμα της αξιο­ποίησης της δημόσιας περιουσίας εί­ναι μια μεγάλη αναπτυξιακή πρόκλη­ση μακριά από το μνημόνιο και τις διε­θνείς δεσμεύσεις της χώρας και αν γί­νει με σωστό τρόπο, θα βάλει τη χώρα σε άλλη τροχιά, αλλά μένει να γίνουν οι κατάλληλοι χειρισμοί.

Φουλ επίθεση στον ΣΥΡΙΖΑ...

Κλείνοντας να σημειώσουμε ότι τα κυβερνητικά στελέχη είναι ευ­θυγραμμισμένα πια πλήρως με τη γραμμή Πάγκαλου και δεν πρό­κειται να καταστείλουν τη σημαία του αντι-ΣΥΡΙΖΙΚΟΥ αγώνα, αφού θεωρούν σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι την προσπάθεια ομάδας 150 ατόμων να ματαιώσουν την επίσκεψη του πρωθυπουργού στη Σύρο. Κατά τη διάρκεια του πρωι­νού καφέ προχτές τα στελέχη που μετέχουν αποφάσισαν (ο πρωθυ­πουργός που ενημερώθηκε συμ­φώνησε) ότι πρέπει η κυβέρνηση να επιλέξει έναν αντίπαλο προκει­μένου να «μαζευτεί» η ιστορία των διαμαρτυριών σε κάθε εκδήλωση με παρουσία κυβερνητικού παρά­γοντα και να επιχειρηθεί συσπεί­ρωση των οπαδών του ΠΑΣΟΚ με την ενοχοποίηση του συγκεκριμένου χώρου. Μάλιστα ακούστη­καν φωνές «αυτοκριτικής» για την ασπίδα προστασίας που έβαλε το ΠΑΣΟΚ στον ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στην επίθεση της Ν.Δ. μετά τα γεγονότα του Δεκέμβρη του 2008. Στη σύ­σκεψη σημειώθηκε ότι η Ν.Δ. αν δεν... διευκολύνει τις διαμαρτυρί­ες σίγουρα επιχαίρει και γι' αυτό θα πρέπει η κυβέρνηση να αντι­δράσει δυναμικά. Στο συγκεκριμέ­νο θέμα θα υπάρξει και συνέχεια με ακόμα υψηλότερους τόνους, όπως απειλούν τα κυβερνητικά στελέχη, επισημαίνοντας ότι συ­γκεντρώνονται συστηματικά πλέ­ον στοιχεία που θα αποδεικνύουν ποιοι επιδιώκουν λιντσάρισμα των κυβερνητικών στελεχών. Το σίγου­ρο είναι ότι μ' αυτά και μ' αυτά δεν θα πλήξουμε καθόλου τους επό­μενους μήνες...

Σχετικές Φωτογραφίες

Προγόνων εξώδικος 1821

ΕΝΩΠΙΟΝ ΠΑΝΤΟΣ ΑΡΜΟΔΙΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ

ΕΠΙΓΕΙΟΥ ΚΑΙ ΕΠΟΥΡΑΝΙΟΥ

------------------------------------------

ΕΞΩΔΙΚΟΣ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ - ΠΡΟΣΚΛΗΣΙΣ - ΔΗΛΩΣΙΣ

------------------------------------------------------------------------------

1. Θεοδώρου Κολοκοτρώνη, τού επιλεγομένου και «Γέρου τού Μωρηά.

2. Γεωργίου Καραϊσκάκη, τού επιλεγομένου και «Γυιού τής Καλογριάς».

3. Μάρκου Μπότσαρη, τού επιλεγομένου και «Αητού τού Σουλίου».

4. Νικήτα Σταματελόπουλου, τού επιλεγομένου και «Νικηταρά Τουρκοφάγου».

5. Κωνσταντίνου Κανάρη, τού επιλεγομένου και «Μπουρλοτιέρη».

6. Γρηγορίου Δικαίου, τού επιλεγομένου και «Παπαφλέσσα».

7. Οδυσσέως Ανδρούτσου, τού επιλεγομένου και «Λιονταριού τής Ρούμελης».

8. Λασκαρίνας Μπουμπουλίνας, τής επιλεγομένης και «Καπετάνισσας».

9. Ανδρέα Βώκου, τού επιλεγομένου και «Μιαούλη».

10. Πέτρου Μαυρομιχάλη, τού επιλεγομένου και «Πετρόμπεη».

Εν ζωή ενοικούντων εις τά όρη και τά πελάγη τής επαναστατημένης Ελλάδος, νύν δέ παρεπιδημούντων εις τό υπερπέραν.

Κ Α Τ Α

--------------------

Θεοδώρου Πάγκαλου, κατοίκου Αττικής και Αντιπροέδρου τής νύν Κυβερνήσεως τής Ελλάδος, δηλούντος ενίοτε και κατ’ επάγγελμα οινοποιός.

--------------------------------------------------------------------------------------------------

Ολοι ημείς, ησυχάζοντες μέν ως ψυχές άϋλες αλλά και ενδιαφερόμενοι εσαεί διά τήν κοινήν Πατρίδαν, πού αλυσσοδεμένη από τούς προαιωνίους εχθρούς μας Τούρκους τήν επαραλάβαμε και λεύτερη τήν επαραδώσαμε εις τούς απογόνους μας, εμάθαμε έκπληκτοι πώς σύ «απόγονε» Θόδωρε Πάγκαλε, βαρυθύμως εδήλωσες πώς κακώς επράξαμε πού επαναστατήσαμε και τούτο έγινε διότι είμαστε, λέει, «αγράμματοι»…

Εξ αρχής νά σού δηλώσουμε ότι, ημείς αλλά και χιλιάδες άλλοι ομοθυμαδόν θυσιασθέντες υπέρ πατρίδος συναγωνιστές και συναγωνίστριες, ασφαλώς και υπήρξαμε αγράμματοι, αφού σχολειά τότες δέν είχαμε.

Αγκαλά όμως, είχαμε τό ολίγον μυαλό οπού εχρειάζονταν διά νά ξεδιαλέξουμε «μιάς ώρας ελεύθερη ζωή παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή», όπως .... 

μέ τόν Θούριό του μάς ορμήνεψε και ο -πρό ημών σφαγιασθείς υπέρ Πατρίδος- Αντώνιος Κυριαζής, ο επονομαζόμενος και Ρήγας Φεραίος ή Βελεστινλής.

Κι όσον και νά μήν εμάθαμε γράμματα, όμως εγνωρίζαμε ωρέ τήν φυλλάδα τού Μεγαλέξαντρου, τού πιό ένδοξου Ελληνα προγόνου μας, γνωρίζαμε και στοματικώς γιά τόν Ηρακλή μας και γιά τόν Αχιλλέα μας, γιά τούς σοφούς μας, γιά τόν Μαραθώνα και γιά τίς Θερμοπύλες, διά τούτο και μετά από τήν μάχην εις τά Δερβενάκια, οπού ρεζιλέψαμε τήν Τουρκιά και τόν σερασκέρη Δράμαλη, οι συντρόφοι μας τραγουδάγανε ότι, «τού Λεωνίδα τό σπαθί Κολοκοτρώνης τό φορεί»...

(Εννόησες εσύ Θόδωρε, ως μορφωμένος οπού είσαι, τί εννοούμε;;;)

Ημείς τότες, εκειούς πού δέν ήθελαν νά συνδράμουν εις τήν επανάστασιν και κάνανε «καπάκια» μέ τούς Τούρκους, τούς ελέγαμε «προσκυνημένους» και «σαπιοκοιλιές» και πολλούς από αυτούς, ο εξ ημών Κολοκοτρώνης δικαίως τούς πέρασε από «φωτιά και τσεκούρι» αλλά, ως φαίνεται, αρκετοί εγλύτωσαν και -τό χειρότερον- «σπόριασαν»…

(Θά τό εννόησες κι αυτό έτσι παραμορφωμένος όπου είσαι…)

Συνάμα -όμως- ξοδεύτηκαν και οι περισσότεροι από μάς αφού, έσφαζε αλύπητα τετρακόσια χρόνια ο Τούρκος, σφαχτήκαμε και μεταξύ μας και αυτό τό κακό γινάτι πρέπει νά τό μνημονεύουμε μπάς και δέν ματαγίνει.

(Πλήν ματαίως, ως φαίνεται και από τά εδικά σας καζάντια…)

Ωστόσο εδώ, σήμερα, μαθαίνουμε ότι σείς ελησμονήσατε τούς αγώνες και τά παθήματά μας, ότι δέν θέλετε νά διδάσκονται τά παιδιά σας εις τά σχολειά τήν Ιστορίαν τού Γένους, ότι μουρμουράτε πώς τάχατες δέν έπρεπε νά κάμωμε τήν Επανάστασιν και ότι, ακόμη και τόν Τούρκον θέλετε νά τόν κάμετε φίλον, διά νά βάλετε σέ μοιρασιά, λέει, μ’ αυτόν τό Αιγαίο!!!

Ωρέ ζουρλαθήκατε εντελώς;;; Πιάνεται ωρέ φίλος ο Τούρκος;;; Αυτός άν τού δώσεις τό χέρι γιά καλημέρα, θά στό δαγκώσει γιά προσφάϊ…

Και τί είναι ωρέ τό Αιγαίο τών αρχαίων μας προγόνων γιά νά τό μοιράσετε;;; Κολοκυθόπιττα τής γιαγιάς σας;;;

Διά όλα τούτα διαμαρτυρόμαστε εντόνως και σάς καλούμε νά στοχαστείτε καλά και «μέ τό μέσα μυαλό», όσα άσκεφτα σπεύδετε νά πράξετε, άλλως τά ποτάμια αίματα και τά ποτάμια δάκρυα, όπου έχουν χυθεί γιά τήν λευτεριά τής Πατρίδος από μιλιούνια γενηές Ελλήνων, θά γυρίσουν νά σάς πνίξουν.

Σάς δηλώνουμε δέ πώς, όποτε μέ τό καλό κοπιάσετε μέ τήν σειρά σας εδώ πάνω, «μά τόν πούτζον» τού εξ ημών Καραϊσκάκη, εις τόν οποίον από εκείνα τά χρόνια εσυνηθίσαμε νά ομνύουμε εις κρισίμους ώρας, θά σάς καρτερήσουμε διά νά λογαριαστούμε και νά πάρουμε «χάκι».

Επειδή τήν σύνταξιν τής παρούσης αναθέσαμε εις τόν υπογράφοντα αυτήν, ως γραμματιζούμενον απόγονον ενός -αγράμματου μέν αλλά και πολλά παθόντος- συναγωνιστού μας εκ Ραδοβυζίου Αρτης τού δίδουμε και τήν ρητήν εντολήν νά αναθέσει εις αρμόδιον δικαστικόν επιμελητήν όπως τήν επιδώσει εις αυτόν οπού απευθύνεται, πρός γνώσιν του και διά τίς ηθικές συνέπειες οπού τού αρμόζουν.

Αθήνα, 15η Ιανουαρίου 2011

Ο Πληρεξούσιος

ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΝΙΚΗΦ. ΚΟΣΣΥΒΑΚΗΣ

ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ ΑΘΗΝΩΝ