ΞΑΝΑ τα μάτια (μας)…γουρλωμένα. Όπως κάθε χρόνο, τέτοιες μέρες. Έκπληξη κι ύστερα τίποτα. Για το χρήμα και τις περιουσίες. Για τα κέρδη και τα αγαθά των πολιτικών μας. Με πάνω - πάνω τους (υπερ)έχοντες, κατέχοντες, τρώγοντες, πίνοντες, φοροδιαφεύγοντες και ουδέν περί του «πόθεν» δηλώνοντες.
ΠΛΟΥΤΟΣ, χλιδή και χρήμα. Περιουσίες που εξασφαλίζουν ....
εαυτούς και επιγόνους. Αγωνία μη δεν φύγουν πλουσιότεροι απ’ την ενασχόληση τους με τα κοινά. Το δείχνουν και το βλέπουμε. Ωστόσο, πέρα απ’ την ετήσια καταγραφή των περιουσιών τους σ’ ένα χαρτί, υπάρχει και η αλήθεια. Την ανιχνεύει ο πολίτης με το αισθητήριό του. Τη «βλέπει» με τα μάτια της ψυχής του. Μετράει τα προνόμια των πολιτικών μας, καταγράφει τη «βουλιμία» τους για προνόμια και ψήφο «ανταποδοτική», τη δίψα τους για βόλεμα προσωπικό, φίλων και συγγενών και τη μανία τους να κληροδοτήσουν το «επάγγελμα» στα παιδιά τους.
ΜΙΑ μέρα το χρόνο κρατάει η αγωνία τους. Μια φευγαλέα στιγμή όσο να ρίξεις μια ματιά στο «έχειν» τους κι ύστερα σιωπή και λήθη για την προέλευση των αγαθών, τη φύση και τον χρόνο κτήσης τους, για «δραστηριότητες» των κυρίων (και κυριών) που νομοθετούν και…χύνουν μαύρο δάκρυ για τον λαό και τη φτώχια του. Άνθρωποι που δεν ένιωσαν ποτέ τους την αγωνία του μεροκάματου, τη στενοχώρια του ενοικίου…
ΜΙΛΗΣΑΝ και για ανάρτηση του «έχειν» τους στο Ιντερνέτ, αλλά το θέμα «κόλλησε»(!;) στη σωτήρια ασπίδα των προσωπικών δεδομένων. Μας εξόργισε η «είδηση», σκεφθήκαμε πόσο είναι το «επάγγελμα» προσοδοφόρο, διερωτηθήκαμε γιατί να’ ναι το βουλευτιλίκι τόσο ελκυστικό και πήγαμε για ύπνο. Αυτό μπορούμε, αυτό κάναμε.
ΠΛΟΥΤΟΣ, χλιδή και χρήμα. Περιουσίες που εξασφαλίζουν ....
εαυτούς και επιγόνους. Αγωνία μη δεν φύγουν πλουσιότεροι απ’ την ενασχόληση τους με τα κοινά. Το δείχνουν και το βλέπουμε. Ωστόσο, πέρα απ’ την ετήσια καταγραφή των περιουσιών τους σ’ ένα χαρτί, υπάρχει και η αλήθεια. Την ανιχνεύει ο πολίτης με το αισθητήριό του. Τη «βλέπει» με τα μάτια της ψυχής του. Μετράει τα προνόμια των πολιτικών μας, καταγράφει τη «βουλιμία» τους για προνόμια και ψήφο «ανταποδοτική», τη δίψα τους για βόλεμα προσωπικό, φίλων και συγγενών και τη μανία τους να κληροδοτήσουν το «επάγγελμα» στα παιδιά τους.
ΜΙΑ μέρα το χρόνο κρατάει η αγωνία τους. Μια φευγαλέα στιγμή όσο να ρίξεις μια ματιά στο «έχειν» τους κι ύστερα σιωπή και λήθη για την προέλευση των αγαθών, τη φύση και τον χρόνο κτήσης τους, για «δραστηριότητες» των κυρίων (και κυριών) που νομοθετούν και…χύνουν μαύρο δάκρυ για τον λαό και τη φτώχια του. Άνθρωποι που δεν ένιωσαν ποτέ τους την αγωνία του μεροκάματου, τη στενοχώρια του ενοικίου…
ΜΙΛΗΣΑΝ και για ανάρτηση του «έχειν» τους στο Ιντερνέτ, αλλά το θέμα «κόλλησε»(!;) στη σωτήρια ασπίδα των προσωπικών δεδομένων. Μας εξόργισε η «είδηση», σκεφθήκαμε πόσο είναι το «επάγγελμα» προσοδοφόρο, διερωτηθήκαμε γιατί να’ ναι το βουλευτιλίκι τόσο ελκυστικό και πήγαμε για ύπνο. Αυτό μπορούμε, αυτό κάναμε.
(ΞΑΝΑ)μάθαμε, λοιπόν, για τις περιουσίες των κ.κ. Καρατζαφέρη, Καραμανλή, Σημίτη. Για τα αμύθητα πλούτη του κ. Αλαβάνου, για την περιουσία του κ. Βουλγαράκη και του κ. Σηφουνάκη, για τα 27 ακίνητα της κας Νταλάρα και για τα πέντε (5) αυτοκίνητα της κας Γκερέκου. Για σπίτια πολιτικών μας στις Βρυξέλλες (Παπουτσής), στη Γαλλία (Ντόρα), στη Ν. Υόρκη (Κυριάκος). Ματσωμένη η κα Βάσω, η κα Διαμαντοπούλου (με τον πάμπλουτο σύζυγο) και όσοι (κι όσες) «ξενιτεύτηκαν» για…χάρη μας ως ευρωβουλευτές.
ΑΦΗΝΟΥΜΕ τους «επαγγελματίες» του κοινοβουλίου μας να τα χαίρονται. Μόνο που μας…χρωστούν το «πόθεν». Τυραννικό γι αυτούς, λυτρωτικό για μας, ωστόσο, ποτέ πλήρες ως «πόθεν έσχες».
by Thanasis Nikolaidis
by Thanasis Nikolaidis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου