Ερχόμενος από την φτωχομάνα συμπρωτεύουσα (τρομάρα της) εις τα πάτρια εδάφη, το κλίμα που εσυνάντησα πραγματικά με εντυπωσίασε σφόδρα.
Η μαυρίλα της κρίσεως που υφέρπει εις τα ψυχάς και τα πρόσωπα των κατοίκων κάποιων συνοικιών της νύμφης του βορρά (πάει η μπόχα σύννεφο) εδώ δεν απαντάται και μένων εμβρόντητος συνεζήτησα το φαινόμενον μετά των άλλων φίλων.
Ομόφωνα συμφωνήσαντες οτι η κρίσις δεν ακουμπά σίγουρους μισθούς (με μαύρας αποχρώσεις), διεπιστώθη πως τούτη αύτη η αισιοδοξία οφείλεται και εις τας εκλογάς που επέρχονται. Διότι πως να το κάμνωμεν ο Έλλην το έχει μέσα του το σαράκι (ο δικός μου θα σώσει τον κόσμο) και ελπίζει πάντα.
Μετά μουτζώνων με τα δυο χέρια ρίχνει τα μπινελίκια.
Άγαλμα έμεινα όμως συγχωριανοί από τας υποψηφιότητας τριών προσώπων που εντάσσονται εις τας προσωπικάς φιλίας μου. Τρεις νέοι, τρεις φίλοι, τρία παιδιά που λέει και το ασμάτιον, κατέρχονται εις τον στίβον της σωτηρίας ημών, με διαφορετικούς συνδυασμούς.
Τι να κάμνω τώρα ο δυστυχής, που μόνον μια ψήφο διαθέτω. Όμως εντάξει μια ερώτηση χωρά εις τον έναν εκ των τριών.
"Αν σε ψηφίσω παίρνω μέρος στο δημοψήφισμα για την αποδοχή των μέτρων που πήρε η κυβέρνησις;"
Ο αρχηγός Παπαντρεου έτσι είπε, πως οι εκλογές θα έχουν χαρακτήρα δημοψηφίσματος.
Ρε παιδιά μη μας βάζετε δύσκολα, που να πάρει και να σηκώσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου